Friday, July 3, 2020

गुपीत (कविता)


गुपीत


पैंजण पावलांच्या
या ओल्या संध्याकाळी...
हुरहूर मज हृदयाची;
ती वाढवून गेली....


गंभीर खोल सागराची...
उर्मी उचंबळलेली...
सरिते तुझ्या स्पर्शाने...
तगमगून अजून गेली....


अलवार तारुण्य तिचे...
मिठीत सामावले...
अन् वर्षेतील दाहाचे...
मज गुपीत उलगडले......

By at

4 comments:

  1. UnknownJuly 3, 2020 at 7:00 PM

    सुंदर काव्य

    ReplyDelete
  2. संतोष साळुंकेJuly 3, 2020 at 8:30 PM

    पावसाळी वातावरणातील सुंदर समर्पक कविता

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)
  • श्री. नरेंद्र दामोदरदास मोदी आणि मंत्रमुग्ध मी!
    श्री. नरेंद्र दामोदरदास मोदी आणि मंत्रमुग्ध मी! माझ्या लेखाचं शीर्षक वाचून आणि मी जे काही लिहिणार आहे ते वाचून कदाचित काही जणांना वाटू शक...
  • जिंदगी
    आयुष्याच्या वळणावर अनेक अडचणी येतात. अनेकदा आपण एकटेच आहोत ही भावना अस्वस्थ करते.... हताश करते आपल्याला. पण असं कोणीतरी असतंच की जे न बोलता...
  • 9 मिनिटं 28 सेकंदांचा अनुभव
     लेखाचं शीर्षक वाचून 'ज्योतीने लिहिलेली अजून एक भय/रहस्य/गूढ कथा'असं वाटलं असेल न तुम्हाला? पण नाही हं! हा अनुभव खरा आहे आणि म्हणून ...